فسفاته‌کاری فلزات یکی از مهم‌ترین روش‌های عملیات سطحی است و تعدادی از روش‌های پرداخت فلزات بدون آن ممکن نخواهد بود. کاربردهای اصلی فسفاته‌کاری عبارتند از:
• حفاظت از خوردگی در همراهی با پوشش‌های آلی مانند رنگ‌ها و فیلم‌های پلیمری
• تسهیل فرایندهای شکل‌دهی سرد مانند کشش سیم و کشش تیوب، کشش عمیق
• حفاظت از خوردگی در همراهی با روغن‌ها و موم‌ها
• حفاظت از خوردگی بدون عملیات بعدی
سیستم‌های فسفات روی، فسفات آهن، و فسفات منگنز از اهمیت صنعتی برخوردارند. چنین پوشش‌هایی عمدتاً بر روی فولاد و چدن، و نیز روی اعمال می‌شوند. فلزات دیگری مانند آلومینیم و منیزیم که می‌توانند فسفاته شوند، کم‌تر با این روش فراوری می‌شوند.
پوشش‌های فسفاته که به خوبی به فلز پایه می‌چسبند و نیز تا جایی که امکان دارد سطح را به طور کامل پوشش می‌دهند، فقط می‌توانند بر روی سطوح تمیز و بدون زنگ، پوسته یا دیگر محصولات خوردگی تشکیل شوند. فیلم‌های روغن و گریس نیز از تشکیل پوشش فسفاته جلوگیری می‌کنند، به جز وقتی که به قدری نازک باشند که با یک مرحله‌ی اچینگ اولیه جدا شوند.
محلول فسفات کاربردی با ریسک بالای تشکیل پوسته می‌باشد. هنگامی که فرایند فسفاته‌کاری در حال اجرا نیست، محلول باقی‌مانده در مبدل حرارتی صفحه‌ای سرد می‌شود و نمکی از فسفات روی یا آهن بر روی سطح صفحه رسوب می‌کند. نمک حاصل بسیار سخت می‌باشد و جدا کردن آن دشوار است، که حاصل آن نیاز به باز کردن و تمیز کردن متناوب PHE می‌باشد. دمای دیواره باید تا حد امکان پایین نگه داشته شود تا از رشد بسیار سریع رسوب‌ها بر روی سطح حرارتی جلوگیری شود. در این زمینه محلول‌های فسفات روی حساس‌تر از فسفات آهن هستند. یک روش برای پیش‌گیری از رشد رسوب استفاده از گردش مجدد در سمت داغ است، که کاهش دما در سمت داغ را ممکن می‌کند. اگر مشتری بخواهد از بخار به عنوان محیط گرمایش استفاده کند، پیشنهاد می‌شود یک PHE میانی برای گرمایش آب به‌وسیله‌ی بخار نصب شود. سپس آب گرم شده به درون PHE دوم فرستاده می‌شود تا حمام فسفاته‌کاری را گرم کند.